رهنمودهای برنامهریزی محیطهای مسکونی با هدف توسعه درونی به عنوان راهبرد محدودیت توسعه افقی شهرهای ایران

بیش از دو دهه است که نتایج زیان بار توسعه افقی شهرها و آثار و تبعات منفی زیست محیط آن مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. توسعه درونی یکی از راهکارهایی است که به منظور هدایت توسعه شهری در اراضی داخل شهر و جلوگیری از توسعه افقی آن توصیه می شود. توسعه درونی که در چارچوب اهداف توسعه پایدار و رشد هوشمند شهری قرار میگیرد، به معنی استفاده مجدد یا باززندهسازی اراضی یا بناهای درونشهری است که رها شده، خالی مانده یا کاربری مناسبی ندارند. اهداف آن تأمین مسکن و سایر خدمات شهری مورد نیاز و همچنین افزایش تراکم در مناطقی است که بر اثر توسعه افقی نیازمند سرمایه گزاری کلان جهت توسعه زیرساختها هستند. با توجه به اهمیت توسعه درونی در « رهنمودهای طراحی شهری نواحی مسکونی واقع در بافت فرسوده شهری » در شهرهای ایران، پژوهشی تحت عنوان مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی انجام شده که خلاصه نتایج و دستاوردهای آن در مقاله حاضر معرفی می شود. در این مقاله، ابتدا رابطه بین توسعه افقی و توسعه درونی به صورت توصیفی معرفی می شود، سپس جایگاه نظری توسعه درونی و شیوههای کلی طراحی متناسب با آن معرفی میشوند. بدین ترتیب که ابتدا گونههای اراضی مناسب برای طرح های توسعه درونی معرفی شده، سپس روش های مطالعه، شناخت و انتخاب سایت مناسب تشریح میشوند. در ادامه، اقدامات لازم برای آزادسازی اراضی و همچنین شرایط تاثیرگذار در طراحی سایت معرفی خواهند شد. در انتها، رهنمودهای عمومی برنامه ریزی در اراضی قابل باززنده سازی ارائه خواهند شد.